przygotowanie

cytryny myję i szoruję. jeśli nie jesteście pewni ich pochodzenia – można wyparzyć. kroję na cienkie plasterki – bardzo cienkie, ale takie, aby się nie rozpadały i były całe.

cytrynowe plasterki wsadzam do słoika ( czystego, wyprażonego w piekarniku i ostudzonego ), zalewam płynnym miodem. miód powinien być płynny – jeśli miód się zestalił podgrzewam delikatnie na małym ogniu tylko do momentu, aż jest płynny. nie chcę niszczyć cennych wartości miodu przez nadmierne podgrzewanie. miód powinien pokryć plasterki w momencie zalewania – potem plasterki migrują w górę i wydaje się, że miodu jest za mało – nie jest.

przez kilka dni słoik trzymam na kuchennym blacie, w pozycji stojącej, NA PODSTAWCE ( to ważne ) – u mnie to jest mała kratka. RAZ NA DOBĘ zmieniam pozycję słoika – jedną dobę słoik stoi na dnie, a kolejną na nakrętce. również RAZ NA DOBĘ odgazowuję – czyli odkręcam zakrętkę tylko na tyle, aby zebrane gazy mogły się wydostać ( zebrane gazy widać – nakrętka słoika lekko się wypucza, po ujściu gazów staje się z powrotem płaska ).
miód – a właściwie syrop miodowo-owocowy będzie na początku lekko mętny, i z każdym dniem będzie stawał się bardziej przejrzysty i rzadszy. po kilku dniach syrop zrobi się całkowicie przejrzysty, nie będzie żadnej warstewki bardziej mętnej. wtedy słoik zakręcam i wstawiam do lodówki, żeby przerwać (a precyzyjniej bardzo bardzo spowolnić) fermentację.
po 4 tygodniach otrzymujemy cudowność: cudowne plasterki, świeże – jędrne a jednocześnie miękkie, przesiąknięte słodyczą miodu, zanurzone w… nieziemsko pysznym syropie.

plasterki są genialnie pyszne. a syrop – delicje!

plasterki cytryny w miodzie…
sposób jest cudownie prosty a efekt – wspaniały. zdecydowanie polecam!