świece i znicze, gorąca herbata albo czekolada . . . znicze, wyjazdy na groby . . . refleksja, chwila zatrzymania, to najważniejsze… 

patrzę na powracającą od kilku lat dyskusję publiczną na temat nieprzystawania halloween do polskiej tradycji święta zmarłych i tak sobie myślę: kiedy i dlaczego zatraciliśmy ideę świętowania 1 listopada?

podążając za tradycją religijną – bo to nic innego jak święto religijne – powinniśmy się radować, dzielić bliskością, gromadzić… to jest święto WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH, święto każdego patrona, imieniny każdego z rodziny… takie mniejsze Boże Narodzenie… zapewne z powodu sąsiedztwa z dniem zadusznym, wolny od pracy dzień 1 listopada przeznaczamy na odwiedzenie grobów, a nasze myśli samoistnie wędrują w kierunku naszych bliskich, którzy odeszli…

zbyt często jednak pędzimy na cmentarze jakbyśmy załatwiali kolejną sprawę, jakby najważniejsze na świecie było pozamiatanie liści na grobie… całe pojęcie bliskości, gromadzenia się, spokoju i zatrzymania gdzieś umyka { widzieliście kierowców na drodze? }
drażni mnie również szczególnie epatowane pojęcie „głębokiej refleksji”. oczywiście refleksyjność jest wspaniałą cechą życia i cudownie byłoby gdybyśmy wszyscy byli wolni od bezrefleksyjnego, bezmyślnego przemierzania naszej drogi… jednak przenoszenie martyrologicznej atmosfery na czas, który spędzamy z bliskimi { lub moglibyśmy }, i który może działać pokrzepiająco – zwyczajnie mi przeszkadza.

dlaczego ten dzień nie miałby być ciepłym, pełnym wspomnień, wypełnionym dobrymi chwilami? wolę wspominać bliskich w sposób przepełniający serce i myśli ciepłem, przywołujący delikatny uśmiech na twarzy…  

taki sposób podejścia bardzo dobrze pasuje do pojęcia HYGGE, na które trafiłam niedawno po raz pierwszy, za sprawą Liski z White Plate. otóż HYGGE z języka duńskiego, niemające odpowiednika w żadnym innym języku, a określające obecną powszechnie w życiu Duńczyków filozofię polegającą na odnajdowaniu szczęścia w drobnych przyjemnościach i najzwyklejszych sytuacjach, w chwilach bliskości. to cudowny koncept . . . dopiero zgłębiam temat, za sprawą książki, która mnie zauroczyła, i którą serdecznie polecam { HYGGE . duńska sztuka szczęścia } . . . możecie się wkrótce spodziewać więcej na temat HYGGE. 🙂

w książce odnalazłam między innymi cudowne opowieści dziewięćdziesięciodwuletniej Dunki, Anny Elizy, która ma w zwyczaju odwiedzać z kawą i bułeczkami { które sama piecze } potrzebujących znajomych i sąsiadów. stosunek Anny Elizy { której mąż i córki odeszli } do przemijania i śmierci jest niesamowity . . . 'długo trwa zanim człowiek się z czymś takim pogodzi. ale w którymś momencie trzeba powiedzieć smutkowi <dość!> i zacząć doceniać chwile, które spędziliście razem.’

polecam serdecznie praktykowanie HYGGE, to cudowne chwile. mogą Wam w tym pomóc jesienne kojące dania, na które przepisy znajdziecie TUTAJ.
szczególnie polecam kremową zupę dyniową i pieczoną dynię piżmową { sprawdzą się równie dobrze po powrocie z cmentarza }  . . . no i ciasto piernikowe!
{ przepisy po kliknięciu w obrazek }